Shiitake (Lentinula edodes, twardnik japoński, „król między grzybami“, XiangGu /pachnący grzyb/) należy do grupy grzybów żagwiowiatych niszczących drzewo. Możne też rosnąć na pniach i drzewach lub może być uprawiany nawet w warunkach domowych. W naturze rośnie też na tym podłożu, zwłaszcza liściastym. W naszych szerokościach grzyb nie rośnie. Shiitake ma łuskowy, jasnobrązowy i brązowy kapelusz, który ma średnicę około 5-12 cm i jest na trzonie 3-5 cm. Miąższ Shiitake ma stałą konsystencję i silny zapach. To sprawia, że ??jest idealnym składnikiem potraw, zwłaszcza tych azjatyckich, gdzie grzyb rośnie w domu i w przyrodzie. Kraje azjatyckie są również największymi producentami Shiitake. Uprawa, a zwłaszcza użycie tego grzyba do celów leczniczych w Azji, zwłaszcza w Chinach i Japonii, ma dosłownie tysiącletnią tradycję. Japońskie pisma z roku 199 n.e. opisują, jak Kyusuys, japońskie plemię, przyniosło Shiitake jako dar japońskiemu cesarzowi. W historycznych pismach tradycyjnej medycyny chińskiej pisze się dużo o Shiitake, jest również określany jako Eliksir życia. Teksty z dynastii Sung (960-1127) mówią nawet o początkach uprawy i celowej uprawie tego grzyba. W 1313 roku powstał inny tekst, który szczegółowo określa technikę uprawy, którą napisał Wang Chengem. Obecnie grzyb jest komercyjnie uprawiany na całym świecie. W naszym świecie został po raz pierwszy opisany i włączony do systemu w 1877 roku przez M. J. Berkeley, który nazwał go Agaricus edodes. Ta nazwa Shiitake trwała do 1976 r., kiedy to D. Pegler przypisał do rodzaju Lentinula.
Oświadczenia zdrowotne dotyczące grzybów i ziół są zabronione przez prawodawstwo UE. Więcej informacji na temat grzybów i mieszanek ziół można znaleźć w Internecie. Na przykład na tcmencyklopedie.cz.
