Hericium erinaceus (soplówka jeżowata, po japońsku Yamabushitake, po chińsku Hou Tou Gu, po angielsku Lion´s Mane)
Nazwę czeską i angielską otrzymało Hericium według kształtu owocnika. Przypomina koral morski lub grzywę lwa. Owocniki są duże około 7-15 cm, ale mogą być znacznie większe, do 40 cm. Owocniki są puszyste, a na spodzie są "rozstrzępione" ze zwisami, które są podobne do kolców. Hericium rośnie na drzewach pokaleczonych liściastych i na pniach, zwłaszcza na obszarach na półkuli północnej. Możemy zatem znaleźć miejsca w Europie, Azji i Ameryce Północnej.
Hericium to grzyb jadalny i bardzo smaczny. Ma miejsce w gastronomii azjatyckich narodów. Nie jest tylko potrawą, ale lekiem, który jest używany głównie w medycynie tradycyjnej w Azji, a także w Chinach. Znany był również Indianom Północnoamerykańskim, istnieją dowody, że nosili proszek stale przy sobie i wykorzystali jego właściwości lecznicze do leczenia ran otwartych, zwłaszcza do dezynfekcji i zatrzymania krwawienia. "Naukową" dokumentację grzyba wykonano dopiero w XVIII wieku. Zrobiło to dwóch mykologów, pierwszym był Francis J. B. F. Bulliard, który nadał mu nazwę Hydnum erinaceus, a swoją obecną nazwę dostał Hericium od Ch. H. Persoona w 1797 roku.
Wiedza o efektach leczniczych grzyba rozprzestrzenia się szybko i dlatego grzyb zaczęto badać naukowo. Istnieje wiele badań, testów, które potwierdzają skuteczność Hericium. W rezultacie zapotrzebowanie na ten produkt wzrosło, a zatem jest uprawiany komercyjnie.
Oświadczenia zdrowotne dotyczące grzybów i ziół są zabronione przez prawodawstwo UE. Więcej informacji na temat grzybów i mieszanek ziół można znaleźć w Internecie. Na przykład na tcmencyklopedie.cz.
