Chaga (Inonotus obliguus, błyskoporek podkorowy, birch mushroom, tschagapilz, Hua Jie Kong Jun) jest grzybem pasożytniczym, rozkładającym drewno. Jest kilkuletni i produkuje dwa rodzaje owocników, płciowe i bezpłciowe. Po ataku na drzewo tworzy ciemne, ciemno-czarne "popękane" owocniki, w których występują chlamydospory tj. zarodniki. Te owocniki mogą przetrwać przez kilka lat i mieć około 10-35 cm duże. Później przez dojrzewanie grzyba i obumieranie zainfekowanego drzewa, przez które grzyb przerósł, tworzy się drugi rodzaj owocników, które zawierają spory płciowe – bazydiospory. Ten owocnik jest większy i może mieć nawet kilka metrów. Chaga pasożytuje głównie na drzewach liściastych, najczęściej występujących na drzewach brzozy, z których uzyskuje również ważny składnik betulinę, który ma szerokie działanie terapeutyczne.
Grzyb chaga jest szeroko rozpowszechniony na półkuli północnej. Jest dobrze znany w Rosji, gdzie jest również częścią tradycyjnej medycyny rosyjskiej. Jednak jest to grzyb znany również w tradycyjnej medycynie chińskiej.
Grzyb jest znany z czasów ok. 4000 lat temu, używany przez Mezopotamian, Egipcjan, Chińczyków itd. Chaga jest również opisana w chińskim „zielarzu“ Shen Nong Ben Cao Jing. W Rosji i na Syberii wykorzystywano go nie tylko do uzdrawiania, ale także szamańskich rytuałów, zwłaszcza Khanty / Oystaka, którzy również nadali mu nazwę najczęściej używaną dziś. Grzyba używał również car Vladimir Monomach czy Rasputin... Wspomina również o nim w książce Sołżenicyn w swojej książce „Odział chorych na raka“. Chaga była znana pierwotnym mieszkańcom Japonii tj. Ainu. Gotowali z niego herbatę, którą pili podczas problemów z trawieniem, bólach żołądka itp. Wykorzystywali także proszek z suszonego grzyba do ceremonii religijnych.
Grzyb chaga był także znanay Indianom w Ameryce Północnej.
W historii nowożytnej Chaga był badany od 1864 roku przez J. G. N Dragendorffa w St. Peterburgu. W XX wieku dokonano znacznego postępu w badaniu grzybów, ujawniając jego skład i rozpoczynając badania nad jego działaniem.
Oświadczenia zdrowotne dotyczące grzybów i ziół są zabronione przez prawodawstwo UE. Więcej informacji na temat grzybów i mieszanek ziół można znaleźć w Internecie. Na przykład na tcmencyklopedie.cz.
